Jeszcze kilka czy kilkanaście lat temu menadżer, kiedyś zwany kierownikiem, głównie zajmował się rozdzielaniem pracy i rozliczaniem z niej. Decydował kogo zatrudnia, a kogo zwalnia. Ustalał plan urlopów, ewentualnie rozdzielał premie. Ponadto miał do wykonania swoją działkę pracy merytorycznej, w większości przypadków o dość dużym stopniu skomplikowania wymagającej specjalistycznej wiedzy.

W międzyczasie, wraz z napływem zagranicznych korporacji, zaczęły także do firm wkraczać zachodnie modele zarządzania. A tam szef niekoniecznie musi mieć większą wiedzę od swoich podwładnych, wystarczy, że ma odpowiednie kompetencje menadżerskie, bowiem zadania szefów zespołów się zmieniły.

 

Przede wszystkim odpowiedzialny jest za organizację pracy swojego zespołu. Ma pilnować także terminów realizacji poszczególnych etapów prowadzonych projektów. Jest odpowiedzialny za sprawozdawczość z działań zespołu wobec przełożonego. Dobry menadżer oprócz tego będzie także dbał o rozwój swoich podwładnych, tak by zespół stawał się coraz lepszy. Jak widać, na typowo merytoryczną pracę czasu i miejsca już nie ma.

Nie musi już więc być mistrzem w dziedzinie, którą zajmuje się zespół, choć warto, by miał jako takie rozeznanie.

 

Aktualnie wysoko cenione są kompetencje pozwalające na skuteczne i efektywne zarządzanie ludźmi. Czy to dobrze? Z jednej strony, jeżeli zespół tworzy kilka dość silnych indywidualności o bardzo głębokiej wiedzy merytorycznej do sprawnej pracy nie jest potrzebny ktoś, kto może służyć im radą w zakresie ich pracy, ale ogarnie to wszystko od strony organizacyjnej.

Tak może się dziać np. w zespołach informatycznych, czy przedstawicieli handlowych. Jednak niewyobrażalny wydaje się być zespół księgowy, którego szefem (dyrektor finansowy) jest osoba nie mająca bladego pojęcia o finansach.

Dlatego też przed rozważeniem konkretnych kandydatur na stanowiska menadżerskie, warto by osoba decyzyjna wcześniej odbyła szkolenia, które poruszają tematy związane z dobieraniem odpowiednich menadżerów do zespołów.