Programowanie neurolingwistyczne często określa się skrótem NLP. To zbiór różnych technik komunikacji, które zostały połączone z metodami wyobrażeniowymi. Kluczowe znaczenie ma zmiana postrzegania i myślenia u ludzi.

Celem jest usprawnienie komunikacji zarówno w firmie, jak i relacjach personalnych, co ma wpływ na nawiązywanie kontaktów, ale również ma wpływ na radzenie sobie ze stresem. Nacisk kładziony jest na sieć neuronową, w połączeniu z wszelkimi aspektami językowymi, które mają mieć realny wpływ na zachowanie. Zatem tworzy się świadome połączenia słów, które łączą się z reakcję organizmu.

Programowanie neurolingwistyczne- historia

Programowanie neurolingwistyczne ma swój początek w latach 70-tych XX wieku. Za odkrywcę uważa się Richarda Bandlera. Wraz z Johnem Grindlerem opisali oni zależność, gdzie określona akceptacja sugestii odnosi się do określonych, lecz kluczowych fraz.
Ich prace zostały opisane w książce " The Structure of Magic" w 1975 roku. Przez kolejne lata programowanie neurolingwistyczne zdobywało coraz większą popularność, choć przez środowisko medyczne, czy też akademickie jest uznawane za pseudonaukę.

Metody programowania neurolingwistycznego

Jest wiele metod programowania neurolingwistycznego, choć ich skuteczności nie udowodniono. Jedną z najczęściej stosowanych jest metoda modelowania. W tym przypadku cecha osobowości ma realny wpływ na działanie. Zatem badacz zakłada, że każda jednostka podążając tymi samymi krokami odniesie ten sam wynik. Przykład może odnosić się do sportu np. ćwicząc tyle samo mistrz świata w pływaniu osiągnie się ten sam rezultat i sukces. Stąd należy przyjąć odpowiednią strategię działania, która jest kluczowa według tego założenia.

Inną metodą jest metoda kotwiczenia. Ta z kolei odnosi się do sterowania swoim zachowaniem, tak aby osiągnąć zamierzony efekt. Zatem dzięki jej zastosowaniu można wywołać u jednostki każdy stan emocjonalny np. podczas wystąpienia publicznego nie odczuwać stresu. Badacze wierzą w tę metodę, gdyż zakodowanie może wywoływać określony skutek np. automatycznie zatrzymujemy się widząc czerwone światło. Również często stosowaną techniką NLP jest metafora.

W tym przypadku nie należy oceniać ludzi powierzchownie, zatem należy wyjść poza swoją rolę, gdyż nie jest się w stanie poznać jednostki w 100%. Często ocena innego człowieka zależy tylko i wyłącznie od powierzchownej oceny wyglądu fizycznego. Jedną z najbardziej zaawansowanych technik neurolingwistycznych jest trans. Można go określić jako zjawisko podobne do hipnozy.

Zatem wprowadzając jednostkę w trans można zmienić jej postrzeganie, ale również zmienić nastawienie. Inną metodą jest swish patten. Polega ona na wybrnięciu z negatywnej sytuacji poprzez pozytywną, która ma wywołać pozytywne skojarzenia, zatem zmienić punkt widzenia na pozytywny.

Wady i zalety programowania neurolingwistycznego

Choć popularność programowania neurolingwistycznego jest duże, to wszak naukowcy uznają ją para naukę, której nie potwierdzają żadne badania. Aczkolwiek prowadzone były badania dotyczące jej skuteczności, jednak wyniki jasno ukazują, że jest to tylko para psychologia, która jest ściśle związana z modną od lat 70-tych poppsychologią. W tym przypadku nie można mówić o nauce.

Coraz częściej można znaleźć oferty kursów z programowania neurolingwistycznego, jednak badając tę metodę empirycznie można jasno i wyraźnie określić ją nieprawdziwą. Jednostka traktowana jest jako ogólnik, gdzie lingwistyka może wywołać zmiany w zachowaniu zatem celem jest zaprogramowanie określonej relacji.

Tutaj zwolennicy neurolingwistyki opierają się na badaniach Pavlova, jednak trzeba pamiętać, że dotyczyły one tylko i wyłącznie reakcji organizmu, która jest jednoznaczna w przypadku głodu. Absolutnie więc nie można tworzyć uogólnień

Trzymanie się jednej idei już z góry skazane jest na niepowodzenie, bo zachowanie ludzkie zależy od wielu czynników zarówno społecznych, jak i psychospołecznych, a pierwszą grupą jest rodzina. Osąd musi odbywać się w skali mikro makro, jak i mezo socjologicznej.

Wielu zwolenników tej metody doceni jej wpływ na umysł i sposób zachowania. Zatem stosuje się ją przy fobiach, gdyż poprzez język, neurony i sposób postrzegania to co jest wadą może zostać zmienione na zaletę. W tym przypadku odnosi się to do rozwoju osobistego i uwierzenia w swoje możliwości poznawcze, jak pokazują badania, wpływ realny jest żaden.

Sama metoda nie jest uznawana za naukową zalet absolutnie nie powinna być używana w psychoterapii. Jednak można docenić jej wpływ na relacje pracownicze. Stosowanie metod może wiązać się z uznaniem i zauważenie swoich możliwości, ale również z nieosądzaniem innych przez swój pryzmat.

Wolność od uprzedzeń pozwala na nawiązywanie zdecydowanie lepszych relacji w grupie, a jak wiadomo i to się przekłada na zyski firmy. W tym przypadku podejście do pracownika wpływa na sposób jego zachowania, ale nadal nie jest to uznawane za naukę. Uznawanie tylko jednego wzorca, jako prawidłowego może być błędne i prowadzić do załamania relacji grupowych niezależnie od ich skali.