Zarządzanie przestrzenią

Zarządzanie przestrzenią

Odpowiednia aranżacja może usprawniać i wspomagać komunikacje, nieodpowiednia działa destruktywnie. Oto, jak zaaranżować przestrzeń, by sprzyjała budowaniu klimatu wzajemnego zaufania, bezpieczeństwa, a tym samym ułatwiała koncentrację i dojście do porozumienia:

• światło musi padać na wszystkie osoby uczestniczące w komunikacji, sadzanie kogoś „pod światło” wprowadza atmosferę oceniania, wypytywania, tym samym budząc poczucie lęku;
• zbędne sygnały powinny zostać ograniczone, aby nie dekoncentrowały;
• zaleca się tzw. temperaturę pokojową;
• istotne jest rozmieszczenie stołu i krzeseł, siadanie za biurkiem wprowadza urzędowy, oficjalny charakter rozmowy, pokazuje dominację, podkreśla ważność;
• partnerzy powinni być ulokowani na tej samej wysokości wobec siebie, by nikt nie górował nad pozostałymi.

Według naukowców w rozmowach bezpośrednich ponad 65% informacji jest przekazywanych niewerbalnie, komponent słowny wynosi mniej niż 35%. Kanał słowny służy do przekazywania informacji, a kanał niewerbalny pomaga w ustalaniu stosunków międzyludzkich.

Odległość między rozmówcami – informacja m.in. o wzajemnych postawach, poziomie intymności, sympatii. W naszej kulturze odległość neutralna, społeczna to 1,2–3,6 m (zachowujemy ją wobec nieznajomych), intymna to 15-45 cm (zarezerwowana dla osób związanych uczuciowo); publiczna wynosi powyżej 3,6 m (najwygodniejsza odległość przy zwracaniu się do większej grupy osób). Antropolog Edward Hall wyróżnił cztery typy dystansów :

• Intymny (do 45 cm wokół człowieka), na tą odległość mogą się zbliżyć tylko osoby bliskie. Jeżeli obca osoba narusza tę strefę, traktujemy to jako „inwazję”, co wywołuje uczucie zagrożenia, lęku, dyskomfortu oraz powoduje chęć wycofania się, ucieczki. Osoba, której tę strefę naruszono, zaczyna się bronić, staje się pobudzona, a nawet agresywna. Przestaje również słuchać partnera, zamyka oczy, spuszcza wzrok. Strefę intymną często narusza osoba silniejsza, o wyższym statusie, by zaakcentować swoją dominację.
• Osobisty (0,45–1,2 m) – sfera normalnych, typowych kontaktów z innymi. Daje poczucie bezpieczeństwa i wewnętrznego komfortu.
• Społeczny (1,2–3,5 m) – tę odległość stosujemy w formalnych sytuacjach (np. w banku) oraz podczas kontaktów z nieznajomymi lub osobami o statusie wyższym od naszego (np. w trakcie rozmowy przełożonego z podwładnym).
• Publiczny (powyżej 3,5 m) – bardzo oficjalne kontakty, wystąpienia dla szerszego audytorium (np. wiece, wykłady, przemówienia).

Szukasz nowości z obszaru HR, szkoleń czy team building'u?
Polub nas i otrzymuj informacje na bieżąco!