Style kierowania

 
Jakie są style kierowania - co warto wiedzieć o zarządzaniu zasobami ludzkimi?

Zarządzanie zasobami ludzkimi pełni kluczową rolę w każdej firmie. Przekłada się to w dużej mierze na zyski firmy, a także wydajność pracowników. Warto zatem zwrócić uwagę na style kierowania, które są niezwykle istotne dla prawidłowego działania całej firmy.

Wbrew pozorom nie ma jednego najlepszego stylu kierowania. Tutaj koniecznie należy zwrócić uwagę na czynniki takie jak osobowość, profil społeczny, a także profil firmy i kierunek rozwoju.

Style kierowania - co warto wiedzieć?

Style kierowania definiuje się jako oddziaływanie przełożonych na podwładnych przy czym sposób jest trwały i powtarzalny. Celem jest osiągnięcie zamierzonych rezultatów i wykonanych zadań. Koordynacja zespołowa przekłada się na szybkość realizacji zadań, a także wydajność pracowników. Dlatego wbrew pozorom istotne znaczenie ma dobór stylu kierowania.

Potencjalny styl kierowania oznacza indywidualny pogląd oraz wybór metody, jaką kierujący wybiera, aby oddziaływać na swoich pracowników. Przy czym jego zamierzenia jak nazwa wskazuje są potencjalne. Z kolei styl rzeczywisty oznacza sposób w jaki przełożony realizuje zadania. Nie jest on już teoretyczny lecz praktyczny.

Rodzaje stylów kierowania

Jednym ze stylów kierowania jest autokratyczny.

Zatem przełożony samodzielnie wybiera cele, a także dąży do ich realizacji, rozdzielając zadania dla pracowników. Decyzje mają charakter nakazu. Zatem pracownik nie ma prawa wyrazić swojego zdania lecz ma podporządkować się nakazom przełożonego. Następnie rozliczany jest ze swoich zadań.

Kolejnym stylem kierowania jest styl demokratyczny,

który jak sama nazwa wskazuje polega na wspólnym podejmowaniu decyzji przez przełożonego i grupę mu podwładnych. Cała praca odbywa się zespołowo, a nadzorujący uczestniczy w każdym etapie realizacji danego projektu. Przykładem stylu demokratycznego jest tak zwana burza mózgów, gdzie pracownicy np. agencji reklamowej lub gazety spotykają się by ustalić hasła reklamowe czy też tematy artykułów.

Można zdecydować się również na styl nieingerujący.

Tu pracownicy mają całkowitą swobodę działania, a przełożony na żadnym etapie nie uczestniczy w pracach ani w podejmowaniu decyzji. Tak naprawdę każdy z tych stylów kierowania ma swoje zalety, ale też wady.

Na pierwszy rzut oka wydaje się, że styl autokratyczny jest zjawiskiem negatywnym. Jednak w niektórych branżach najlepiej sprawdza się taka metoda kierowania pracownikami, gdyż osiągnięcie zamierzonych celów jest wtedy priorytetowe. Przykładem może być firma budowlana, gdzie pracownicy muszą wykonywać zadania według określonych wytycznych.

Z kolei styl kierowania nieingerujący może być też zjawiskiem negatywnym.

Gdyż zbyt duża swoboda może powodować nieprofesjonalne podejście do pracy i nie wykonanie zamierzonych celów. Styl demokratyczny sprawdza się pod warunkiem, że wszyscy pracownicy będą realizować zadania, a także będą mieli realny wpływ na kształt projektów.

Inne style kierowania według Likerta i Balesa

Bardzo często wykorzystywany jest styl kierowania, który określany jest jako konsultacyjny. W tym przypadku przełożony wydaje polecenia. Jednak wcześniej projekty są omawiane, a decyzje zapadają dopiero po konsultacjach.

W przypadku bardzo dużego zaufania do pracowników można zastosować styl kierowania partycypacyjny. Jednak w tym przypadku kluczowe znaczenie ma otwartość. Jednak należy pamiętać, że w tym stylu kierowania każdy w równym stopniu ponosi odpowiedzialność za decyzje, a także sposób ich realizacji. Siatka kierownicza obrazuje sposób zainteresowania kierownictwa.

Przy czym istotne znaczenie ma tutaj stopień zainteresowania, który może dotyczyć pracowników lub zadań. Jeżeli kierownictwo jest zainteresowane tylko i wyłącznie realizacją zadań mamy do czynienia ze stylem zadaniowym. Nastawiony jest on na wyniki.

Tutaj zarządzanie zasobami ludzkimi ma na celu wygenerowanie najlepszych efektów. Może być również styl osobowy, gdzie zainteresowanie ludźmi jest najważniejsze. Zatem kierownictwo nie skupia się na zadaniach, gdyż panuje tutaj założenie, że zainteresowanie ludźmi i ich potrzebami przekłada się na ich lepszą efektywność.

Jednym z najgorszych stylów w kierowaniu jest styl unikowy, gdzie występuje pełny brak zainteresowania zarówno ludźmi jak i zadaniami.

Przy czym realizacja zadań w takim stylu bardzo często nie jest realizowana, przez co firma może nie generować wysokich zysków, gdyż brak zainteresowania powoduje brak realizacji celów.

Jednym z najlepszych stylów wydaje się być optymalny, który oznacza zainteresowanie zarówno ludźmi, jak i zadaniami.

Zatem kierownictwo stawia na pełną podmiotowość i empatię, jednocześnie oczekując realizacji powierzonych celów i zadań. Dzięki temu można uzyskać zdecydowanie lepsze efekty pracy, a w razie konieczności również rozwiązać konflikty i problemy występujące w grupie.

Pełne zaufanie do pracowników nie zawsze jest najlepszym wyborem, gdyż styl koleżeński nie zawsze przekłada się na realizację celów. Jednak przy wyborze należy kierować się najwyższym dobrem firmy i pracowników.