Oczywiście wszystko zależy od tego „kto" i z „czym" przychodzi. Niedoświadczony pracownik potrzebuje naturalnie większego wsparcia merytorycznego, a niektóre problemy wymagają decyzji na wyższym szczeblu. To jasne. Przy zgłaszaniu problemów nie bez znaczenia jest także postawa szefa.

Apodyktyczny, zamknięty na pomysły pracowników szef nieświadomie sam doprowadza do sytuacji zwanej kolokwialnie „spychotechniką" - zachowań w stylu „niech szef się martwi, w końcu za to mu płacą". Współpracownicy często boją się przyjąć odpowiedzialność za problem, ponieważ błędy są karane, pomysły niedoceniane, a sukcesy niezauważane. Poza tym szef promuje często własny sposób rozwiązywania problemu...

Natomiast zbyt uległy szef rozleniwia swoich współpracowników rozwiązując za nich wszystkie problemy. Współpracownicy przychodzą więc do niego ze wszystkim, choć wiele problemów mogliby rozwiązać sami.

Szukając złotego środka należałoby przytoczyć opowieść o kierowniku, który wywiesił na drzwiach swojego gabinetu tabliczkę „Jeśli przychodzisz do mnie z problemem, przynieś też dwa własne rozwiązania!". Pracownicy musieli być aktywni, szef bronił się przed „spychotechniką", a jeśli pomysły pracowników były złe i szkodliwe dla firmy, on sam rozwiązywał problem.

Nadal jednak pozostaje pytanie jak to robił. Można dać pracownikowi gotowe, „jedynie słuszne" rozwiązanie lub zaangażować go w twórcze rozwiązywanie problemu. Oczywiście, nie zawsze jest na to czas, jednak biorąc pod uwagę długofalowe korzyści, druga droga wydaje się być zdecydowanie lepsza.

Postępując tą drogą menedże, nie daje gotowych rozwiązań, nie ocenia i stawia pytania zamiast mówić, co według niego jest lepsze w danej sytuacji. Pomaga zobaczyć konsekwencje własnych działań i znaleźć nowe możliwości rozwiązania problemu. Taka rozmowa pozwala przeanalizować zagadnienie na wielu płaszczyznach.