Prywatnie poświęcam dużo czasu na zgłębianie zagadnień rozwoju osobistego. Piszę prywatnie – bo służbowo zajmuję się przywództwem i zarządzaniem. A osobiście lubię to kontinuum pomiędzy samoakceptacją a dążeniem do ciągłego doskonalenia. Gdzieś w tym zakresie znajdują się kompetencje, które rynek nazywa kompetencjami przyszłości. A ja wolę myśleć o nich jako o metakompetencjach. Termin kompetencje przyszłości przestaje być adekwatny. Bo przyszłość jest już tutaj, a tzw. kompetencje przyszłości potrzebne są teraz. Metakompetencje pozwalają spojrzeć na siebie z boku – zauważyć jakim mechanizmom podlegamy i się od nich uwolnić. A jest się z czego uwalniać. Jesteśmy powodowani tzw. instrukcjami genetycznymi – skłonnościami, które są zapisane w naszych genach. Kiedyś te skłonności były adaptacyjne, a w dzisiejszym świecie już nie. I metakompetencje są właśnie o powstrzymywaniu się przed tymi instrukcjami genetycznymi…

O tym będą poszczególne wpisy.
Serdecznie zapraszam do lektury i ,
mam nadzieję, refleksji.

Michał Wasilewski