Przyglądając się obecnym systemom edukacji, łatwo możemy dojść do wniosku, że nie można mierzyć wszystkich jedną miarą. Niektórzy uczniowie przejawiają czasem niesamowitą chęć i zdolności do nauki.
Niezwykle ważne jest to by pokazać im, że mogą rozwijać się i realizować swoje zainteresowania oraz zachęcać ich do tego by to robili.
Dominującym podejściem jest indywidualizacja toku nauczania. Zdolny uczeń, pod opieką nauczyciela lub tutora może eksplorować to, co go interesuje, nie zaniedbując jednak innych obszarów wiedzy.
Rolą tutora w tej relacji jest dostarczenie uczniowi wszelkich możliwych narzędzi i umiejętności, które pozwolą mu dalej poszarzeć jego zasób wiedzy i produktywnie wykorzystać inteligencję i energię. Nic nie osiągniemy jednak o ile nie nawiążemy z nim personalnej relacji, lub jego edukacja będzie dla nas próbą zrealizowania naszych własnych ambicji.
Należy wsłuchać się w jego potrzeby, rozmawiać z nim i raczej zachęcać do zrobienia czegoś niż wydawać mu polecenia. Nadmierna dyscyplina i rygor mają negatywny wpływ na ekspresywność i kreatywność, szczególnie w wypadku wybitnie zdolnych dzieci.