Komunikacja to niezbędny element każdej formy organizacji ludzkiej. Tym samym będzie ona stanowiła podstawę funkcjonowania instytucji publicznej jakim jest urząd w takim samym stopniu, jak i w przypadku korporacji.
Ponadto trzeba pamiętać także o tym, że o prawidłowym, efektywnym wykonywaniu obowiązków służbowych może być mowa tylko wtedy, kiedy zespół jest w stanie prowadzić ze sobą prawidłowe zarówno formalne, jak i nieformalne interakcje. Jest to często ujmowane w ramach tak zwanej atmosfery w pracy.
Wbrew opinii wielu wciąż jeszcze zatwardziałych w swych konserwatywnych przekonaniach pracodawców nie ma ona takiego znaczenia, jak przypisują jej pracownicy.
Tymczasem trzeba pamiętać, że atmosfera w tym przede wszystkim komunikacja to podstawa motywacji dla wielu osób wykonujących w danym miejscu pracę. Ponadto warto zwrócić uwagę także na to, że element atmosfery w pracy, który nierzadko jest pomijany to przede wszystkim relacje pracownik – pracodawca. Jest to szczególna forma interakcji, gdyż obok komunikacji osobistej pojawia się także komunikacja formalna.
Umiejętne korzystanie z języka podległości zawodowej jest kluczem do tworzenia atmosfery w pracy. Innymi słowy nadmierne użytkowanie języka sformalizowanego tworzy ramy, w których często zamykają się pracownicy nie tylko tracąc motywację do pracy, ale także chęci do kreatywności.
Menagerowie, pracodawcy ale także kierownicy niższego szczebla powinni zatem zwracać szczególną uwagę na formę w jakiej komunikują się ze swoim współpracownika i podwładnymi. Trzeba bowiem pamiętać, ze komunikacja formalna jest o wiele bardziej nienaturalna, a jej język często bywa niezrozumiały dla osób spoza danej organizacji.
Nadto trzeba pamiętać, że wyzuty z emocji formalistyczny zwrot bywa traktowany jak przejaw arogancji i braku zrozumienia dla swoich współpracowników. Dlatego też menagerowie powinni mieć na uwadze, że choć muszą używać języka użytkowego w ramach komunikacji formalnej musi oby być stopniowany w zależności od odbiorcy danego komunikatu.
