Zazwyczaj styl ten stosują osoby, którym zależy na utrzymaniu dobrych relacji z innymi, kosztem własnych potrzeb. Zachowanie takie może wynikać ze strachu przed osamotnieniem i może przejawiać się w myśleniu: „Jeśli się sprzeciwię lub zawalczę o swoje to ludzie odsuną się ode mnie”. W konflikcie strategia ulegania przejawia się działaniem na korzyść strony przeciwnej i może wynikać z tego, że druga strona jest spostrzegana jako silniejsza. Motywacją do zachowań uległych jest też przyjęta taktyka wzajemności tzn. dzisiaj ja ulegam i rezygnuję ze swoich interesów, a jutro ty dostosujesz się do mnie. Osoby preferujące uleganie również są przekonane, że konflikt jest czymś złym i należy robić wiele, aby nie dopuścić do jego powstania lub rozwoju. Osoby działające zgodnie z tym stylem zapewniają sobie i partnerowi „święty spokój” niestety okupując to wysokimi kosztami np.: frustracją, stratami materialnymi lub moralnymi.
Warto stosować uleganie, kiedy:
- Dostrzegamy swój błąd i dążymy do naprawienia go.
- Utrzymanie dobrych relacji jest dla nas ważniejsze niż przedmiot sporu, bo jest to osoba nam bliska lub, od której jesteśmy uzależnieni np.: finansowo, uczuciowo.
- Druga strona jest silniejsza i nie akceptuje innego rozwiązania konfliktu.
- Potencjalne zyski osobiste w porównaniu z potencjalnymi zyskami partnera
- w konflikcie są dla nas mało istotne.
Wady ulegania:
- Przejawianie zachowań konformistycznych.
- Rezygnowanie z realizacji własnych potrzeb, interesów może prowadzić do kumulowania frustracji, czego konsekwencją są silne, niezrozumiałe dla otoczenia, reakcje emocjonalne.
- Wykorzystywanie przez innych.
- Ponoszenie wysokich kosztów emocjonalnych.
- Straty materialne.
- Kilka razy zastosowany styl uległy powoduje, że otoczenie może przyporządkować nam etykietę osoby uległej, słabej.
Zapraszamy serdecznie.
